Katechumenat, czyli formacja katechumenów, ma na celu umożliwienie im, w odpowiedzi na Bożą inicjatywę i w łączności ze wspólnotą eklezjalną, osiągnięcia dojrzałości w nawróceniu i wierze. Polega on “na kształtowaniu całego życia chrześcijańskiego… przez które uczniowie łączą się z Chrystusem, swoim Nauczycielem. Należy więc katechumenów odpowiednio wprowadzać w tajemnicę zbawienia i praktykę obyczajów ewangelicznych, a przez święte obrzędy, spełniane w kolejnych odstępach czasu, wtajemniczać ich w życie wiary, liturgii i miłości Ludu Bożego”.
Katechizm Kościoła Katolickiego, art. 1248
Deuterokatechumenat, czyli drugi, powtórny katechumenat, nawiązuje do samego katechumenatu – etapu przygotowania do sakramentu chrztu świętego. Jest to jednak etap formacji ludzi już ochrzczonych, którzy mają w czasie jego trwania dojść do odkrycia życia pełnią sakramentów, a także dojrzałego bycia we wspólnocie. Zasadniczo deuterokatechumenat trwa w życiu nieustannie, ponieważ nieustannie trzeba odnawiać w sobie przywiązanie do Trójosobowego Boga, do Kościoła, Jego nauczania, sakramentów. Nieustannie trzeba zmagać się z pokusami, nierzadko także z oschłością, zobojętnieniem i zniechęceniem.
W ramach formacji w Ruchu Światło – Życie etap deuterokatechumenatu trwa 3 lata. Może go zacząć osoba, która przeszła etap ewangelizacji, a także wyraziła pragnienie przystąpienia do deuterokatechumenatu – i została do niego przyjęta.
I rok deuterokatechumenatu
Rozpoczyna się w chwili przyjęcia do grupy deuterokatechumenatu, co odbywa się na koniec rekolekcji ONŻ Iº lub we wspólnocie parafialnej po tych rekolekcjach. Wiąże się to z konkretnym nabożeństwem, które nawiązuje do nabożeństwa przyjęcia kandydata na katechumena do wspólnoty katechumenalnej.
Pierwszy rok skupiony jest wokół Słowa Bożego i wiary, która jest konsekwencją przyjęcia tego słowa. Spotkania formacji w ciągu roku odbywają się w następującym cyklu:
a) Od września do Adwentu – 11 rozmów ewangelicznych, pogłębiających treści I stopnia,
b) Od pierwszej niedzieli Adwentu – „10 Drogowskazów Nowego Człowieka”, inaczej nazywanych „Krokami ku dojrzałości chrześcijańskiej”; są one następujące:
1. JEZUS CHRYSTUS jest moim Światłem i Życiem oraz jedyną Drogą do Ojca; Przyjąłem Go jako mojego Pana i Zbawiciela; oddaję Mu swoje życie, aby nim kierował.
2. NIEPOKALANA jest dla mnie najdoskonalszym wzorem Nowego Człowieka oddanego całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu; dlatego oddaję się Jej, rozważam z Nią w Różańcu tajemnice zbawienia i naśladuję Ją.
3. DUCH ŚWIĘTY namaścił Jezusa; dzięki Chrystusowi i ja otrzymałem Ducha Świętego, który sprawił, że narodziłem się na nowo do życia dziecka Bożego skierowanego w miłości i posłuszeństwie ku Ojcu; dlatego chcę prowadzić życie w Duchu, poddając się Jego tchnieniu i mocy.
4. KOŚCIÓŁ – wspólnota pielgrzymujących ludu Bożego, zjednoczona z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym jest jedynym środowiskiem życia, w którym może rozwijać się Nowy Człowiek; chcę wzrastać coraz głębiej w tę braterską wspólnotę poprzez żywą komórkę grupy w ramach Kościoła lokalnego, który jest znakiem i urzeczywistnieniem Kościoła powszechnego.
5. SŁOWO BOŻE stanie się dla mnie światłem życia, jeżeli będę podejmował stały wysiłek zachowania go, pójścia za nim i czynienia go słowem życia; chcę karmić się nim jak najczęściej szczególnie poprzez osobiste i wspólne z braćmi studiowanie Pisma świętego.
6. MODLITWA jest oddechem Nowego Życia, wielkim przywilejem i radością Nowego Człowieka, źródłem mocy i dziełem Ducha Świętego w nas; dlatego chcę być wierny praktyce codziennego Namiotu Spotkania.
7. LITURGIA, szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła – wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według zaleceń soborowej odnowy liturgii.
8. ŚWIADECTWO słowa i życia jest nakazem Pana, który chce, aby światłość nasza świeciła przed ludźmi i dlatego obiecał nam moc Ducha Świętego, abyśmy mogli stać się jego świadkami; ufając tej mocy i modląc, się o nią chcę przy każdej okazji wyznawać Chrystusa, mojego Pana i Zbawiciela.
9. NOWA KULTURA polega na uwolnieniu człowieka od wszystkiego, co poniża jego godność, oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia; jest ona dziś bardzo potrzebną formą świadectwa i ewangelizacji; moim świadectwem w tej dziedzinie będzie więc ofiara całkowitej abstynencji od alkoholu, tytoniu i wszelkich narkotyków oraz szerzenie kultury czystości i skromności jako wyrazu szacunku dla osoby.
10. AGAPE czyli piękna miłość, którą Duch Święty rozlewa w sercach naszych, dzięki której osoba może odnaleźć się w pełni przez bezinteresowny dar z siebie (KDK 24) dla Boga i bliźnich, jest najwyższą formą świadectwa i urzeczywistniania się osoby; dlatego poprzez stałą metanoię, przekreślanie swego egoizmu, naśladowanie Chrystusowego Krzyża, chcę wdrażać się w postawę bezinteresownej służby – diakonii, służąc na wzór Syna Człowieczego wspólnocie Kościoła oraz wszystkim braciom, zwłaszcza najmniejszym i uciśnionym.
II rok deuterokatechumenatu
Rozpoczyna się rekolekcjami ONŻ IIº, a następnie jest kontynuowany w czasie formacji rocznej. Skoncentrowany jest na spotkaniu z Chrystusem w sakramentach, szczególnie zaś w liturgii. Cykl spotkań przebiega w następujący sposób:
a) 11 spotkań (około 3 miesiące) kręgów biblijnych, mających za zadanie wprowadzić uczestników w biblijną historię zbawienia,
b) Rozpoczynające się w Adwencie kręgi liturgiczne, nawiązujące do niedzielnych czytań, które mają wprowadzić uczestników w rytm życia Kościoła.
Centralnym punktem drugiego roku jest przeżycie Triduum Paschalnego w formie rekolekcyjnej. Najważniejszym momentem dla formacji członków katechumenatu jest tam odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych w czasie Wigilii Paschalnej.
III rok deuterokatechumenatu
Zaczyna się zasadniczo po przeżyciu Triduum Paschalnego, jednak jako punkt rozpoczynający przyjmuje się zazwyczaj rekolekcje ONŻ IIIº. Skupiony jest wokół spotkania Chrystusa we wspólnocie Kościoła. Jego celem jest doprowadzenie uczestników do odnalezienia swojego miejsca w Kościele, a także wzięcia odpowiedzialności za jakiś fragment tego Kościoła poprzez służbę zgodną z własnym charyzmatem i powołaniem.
Formacja w ciągu roku opiera się zarówno na treściach pogłębiających te odkryte na rekolekcjach
ONŻ IIIº, jak i na ewangelicznych rewizjach życia, dotyczących tematów charyzmatu, powołania, diakonii. W czasie trzeciego roku wskazane jest także uczestnictwo w różnego rodzaju kursach i rekolekcjach przeznaczonych dla animatorów, co może pomóc w rozeznaniu swojego własnego charyzmatu.
Droga deuterokatechumenatu w Ruchu Światło – Życie kończy się przeżyciem Triduum Pentakostalnego – trzech dni złożonych z wigilii Zesłania Ducha Świętego, uroczystości Zesłania Ducha Świętego i święta Matki Kościoła. Jeśli jest to możliwie, najlepiej we wspólnocie Ruchu Światło – Życie w Krościenku nad Dunajcem w czasie tzw. Centralnej Oazy Matki.